ترجمه‌ی آیه
(و در راه رفتنت، میانه‌رو باش (نه تندرو، و نه کندرو))
تفسیر:
این آیه‌ی شریفه یکی دیگر از وصایای لقمان حکیم به فرزندش را نقل می‌کند. خدای تعالی با نقل این وصیّت مؤمنین را به آراستن صفات نیکو توصیه می‌نماید.
جناب لقمان حکیم به فرزند دلبندش گفت: (در راه رفتن خود معتدل و میانه رو باش). یعنی نه تندور باش و نه کندرو.
او با توصیه مستقیم به (اعتدال در راه رفتن)، به صورت غیرمسنقیم، کندروی و تندروی را از صفات ناپسند معرّفی نمود.
بنابر این، جز در موارد لزوم، هر یک از تندوری و کندروی از رفتارهای ناهنجار محسوب می‌شوند. کندروی عمر انسان را ضایع می‌کند و تندروی ممکن است به مال و جان خود یا دیگران آسیب برساند.
اعتدال و میانه‌روی در هر کاری نیکو است.
امروز تندوری بخشی عظیمی از تصادفات را به خود اختصاص داده است همچنانکه کندروی سبب بعضی از تصادفات می‌شود. بنابراین می‌شود گفت: که گاهی تندروی و کندروی سبب مرگ و میر نیز می‌شود.
[1] اِقصِد: میانه‌رو باش / فِی: در / مَشیِكَ: راه رفتنت.
لطفا نظر خـود را در رابـطه با مطلب فوق در فیلدهـای زیر نوشته و ارسال نمائید.
* فیلدهای ستاره دار الزامی هستند